May anak ako at siya'y tatlong taong gulang na. Napakinggan niya ang balita, at siya'y namangha. Unang tanong ng bata, bakit, anong nangyari sa pamilyang Vizconde, may labingsiyam na taon nang nakararaan?
Brutal na pagkamatay, pero hanggang ngayon, walang sagot kung sino-sino ang gumawa ng kalunos-lunos na krimen.
Paano ko sasabihing, sa kabila ng mahigit dalawampung taon, walang linaw ang kaso? Pano ko sasabihing ang regalo ng Hukuman sa kaisa-isang naiwang biktima ay isang paskong walang katiyakan?
Paano ko sasabihing may katarungan sa bansang kanyang sinilangan samantalang batid kong ang Hustisya ay may kinikilingan?
Pa'no ko sasabihin sa kanyang masama ang magnakaw ng hindi mo pera, samantalang kitang-kita ng kanyang mga mata kung papaano magpasasa sa kanilang yaman ang mga gahaman sa lipunan nang walang kaparusahan mula sa mga hukuman?
Lalaki siyang makikitang...
Kung magnanakaw ka ng salapi ng iba, magnakaw ka na ng marami. Sabagay, mababawi mo naman, tulad ni Imelda na nabawi niya ang kanyang mga mansyon, at Congresswoman pa.
Kung magnanakaw ka, dapat multi-milyon, tutal, puwede kang umamin sa mas maliit na kaso. Lusot ka na, at sa iyo pa ang kalahati ng ninakaw mo.
Kung sex maniac siya, kukuha lang siya ng camera, itutok ng mahigit limang talampakan ang camera, at puwede na niyang kunan ang mga malalaswang gagawin niya katalik ang sinuman.
Kung manghahalay siya't papatay, dapat marami siyang koneksyon, pera at kaibigan. Tiyak, lusot ka dahil may magpapatunay na wala ka nang maganap ang krimen.
Pano ko sasabihing matino dito, kung wala namang hustisya at tahimik ang katarungan. Ang katarungan ay para lamang sa mga may kwalta.
No comments:
Post a Comment
Thank you very much for reading my blog. You inspired me. But if you intend to put your name "anonymous", better not comment at all. Thanks!